Met de eindbestemming in zicht hadden we er extra veel zin in. We reden terug richting de kust, omdat we per se langs Tofo Beach wilden passeren. Tofo Beach of ‘het Blankenberge van Mozambique’. Een paar cocktails later trokken we verder richting onze eindbestemming: Benoni. Daar aangekomen wilden we voor deze laatste rit graag het record van week 5 verbreken en dus reden we met z’n allen nog een paar toertjes rond te plaatselijke kerktoren, zodat we konden afkloppen op 1877,5 kilometer voor afgelopen week. 

Proficiat aan iedereen die meedeed om het woon-werkverkeer groener en gezonder te maken. Met z’n allen reden we 19.492,35 kilometer. Een knappe prestatie! Oh, en nog dit: blijf fietsen! #GoWithTheVélo

De Ronde van Frankrijk zit erop, maar het peloton van de Bolster blijft maar gaan. Onder het motto “Eat, sleep, bike, repeat” pedaleren zij verder richting Benoni, dat nu wel heel dichtbij komt. Vanuit Mtwara (Tanzania) vertrok het peloton die deze week bestond uit 31 renners voor een tocht van 1754 km. De vermoeidheid neemt echter wel toe: helse wegen, vele hoogtemeters, snikheet, soms eindeloos, bijtend in het stof, … Gelukkig konden wij onze ‘koerspulle’ vullen met wat sportdrank die wij kregen van de Bolster. Moeilijke wegen leiden echter vaak tot prachtige bestemmingen. En dat mochten wij zelf ervaren.  

We doorkruisten het ‘Nyanga National Park’ waar we weliswaar over een smalle hangbrug moesten rijden. Sommige renners bleven stilstaan te midden van de brug om te genieten van het prachtige zicht over de watervallen van Nyanga. Veel tijd werd hen echter niet gegund, want de renners met hoogtevrees wilden er zo snel mogelijk over heen rijden. Samen uit, samen thuis dus rijden we verder waarna we halt houden in ‘Mutare’. Deze prachtige stad is gelegen in het oosten van Zimbabwe tegen de grens met Mozambique. De naam is afgeleid van ‘utari’, wat gesmolten erts betekent. Deze naam is te danken aan het goud dat vroeger in de buurt van Mutare werd gevonden.  

Een gouden medaille is hetgeen onze renners nu reeds verdienen. Weken lang al geven zij het beste van zichzelf, dus dit mag al eens beloond worden dus mag het wel eens iets meer zijn. Hierdoor besloten wij om te overnachten in het Leopard Rock Hotel. Eerst even verfrissen in het water, een partijtje golf, … en daarna  de stad in. Op de planning stond een bezoek aan het plaatselijke museum, maar daar geraakten wij niet meer. We hadden plots zo een grote honger en nood aan suikers. Gelukkig kwamen we al snel ‘Tony’s place’ tegen. Deze zaak staat bekend om hun lekkere taart en koffie. En ja hoor… heerlijk smullen, 1 stuk, 2 stukken ….pff precies wat teveel van het goede. Nog eens gaan dansen zit er niet meer in. 

Volgepropt, maar moe en voldaan kruipen wij in ons kingsize bed. Klaar om er morgen (met die extra suikers) weer in te vliegen richting onze volgende tussenstop. En die zou wel eens Benoni kunnen zijn (nog 1591 km)!
 

1633,6 kilometers. 33 renners. Zo ploegden wij voort richting Benoni. Het moet gezegd worden, wij bereiken het doel van deze fietstocht steeds meer en meer. Niet omdat wij ons eindpunt naderen, maar omdat het aantal fietsers in onze caravaan nog nooit zo groot geweest is. Wij vertrokken met 21 coureurs en ondertussen sloten 12 moedigen zich bij ons aan.

Het kan dan ook geen toeval zijn dat we deze week neerstreken in Mtwara, Tanzania. We bezochten er de lokale markt en kochten er bij de plaatselijke Makondebevolking een beeldje uit houtsnijwerk: een levensboom of Ujamaa. Ujamaa betekent ‘we are one family’. En laat dat nu net ook de bezieling van onze fietstocht zijn: we moedigen elkaar aan, we slepen elkaar voort, we helpen elkaar vooruit, we heffen een lied aan om de moed erin te houden, … Kortom: we gaan samen over de streep, of we gaan niet.

Na het shoppen op de markt wilden we nog even langs het strand. Maar we hadden ondertussen gehoord van een rare ziekte, COVID-19 genaamd, die nogal besmettelijk is. Daarom leek het ons geen goed idee om ons hier op onze handdoek neer te vleien. Maar geen nood, de nodige luxe in een hotel kostte ons slechts 15 euro. Zelfs met ons loon van De Bolster konden we dat betalen. Meer zelfs, er kon nog een stevige maaltijd af.

 

Terwijl de thuisbasis zich klaarmaakte om een nieuw schooljaar te starten en er campagne gevoerd werd om de schoolgaande jeugd op de fiets te krijgen, trapten wij met een nooit gezien peloton richting Benoni. Niet minder dan 31 medewerkers besloten de wagen voor één of meerdere dagen thuis te laten en in groep de kilometers richting Zuid-Afrika met de benenwagen te peddelen. In totaal beten we ons doorheen 1429 kilometers zand en woestijn in Ethiopië en bijna gekookt reden we de grens met Kenia over. We stoempten nog even op de pedalen, want we wilden per sé Namunyak Wildlife Conservation Trust bereiken.

Daar aangekomen vergaten we op slag of onze kroost zijn boterhammekes wel opat, zijn mondmasker ververst had, het juiste kaftpapier gekocht had, zijn geodriehoek nog steeds drie hoeken had, de meester met ‘meneer’ aansprak en nog veel van dergelijke futiliteiten. We vergaapten ons eenvoudigweg aan de luxe van onze lodge en maakten bij een frisse duik kennis met de Afrikaanse dikhuiden. Tijdens het weekend gingen we mee op safari, op zoek naar The Big Five. Alhoewel … misschien toch niet van té dichtbij. Maandagochtend deden we alweer onze fietsen van het slot, maar niet zonder eerst nog aan een souvenirtje te hebben gedacht. Een halskettinkje misstaat nooit, nietwaar?

En zo reden we weer richting het zuiden. Zo gaat het goed. Zo gaat het beter. Alweer anderhalve meter.

​Het is weer zover. De Tour de France 2020 ging dit weekend van start. Toch de moeite wat die renners allemaal doen, denken vele mensen. Dat is een feit, maar wat het peloton van De Bolster aan het doen is, dat is pas straffe kost. We zijn ondertussen 9 weken aan het fietsen richting Benoni.

We kenden al heel wat tegenslagen. Zo reden we al eens verkeerd, hadden we dikwijls eens materiaalpech (platte tubes, kettingen af, …). Vorige week kwam het zelfs tot een lichte aanrijding met iemand van ons team waarna die chauffeur vluchtmisdrijf pleegde… dat was even schrikken. Gelukkig geen ernstig letsel en niet al te veel schade aan de fiets. Ondertussen zit zij al terug op de fiets. Dikke pluim voor jouw doorzettingsvermogen. Ook aan alle andere renners heel veel respect voor het traject die jullie reeds aflegden.  

Ondertussen fietsten we vanuit Omdurman naar onze volgende tussenstop. De temperatuur was wat gezakt, maar deze week was het vooral beuken tegen de wind. Na 1118 km kwamen we met het Bolster-peloton dat deze week bestond uit 23 renners aan in ‘Debre Markos’ in het noordwesten van ‘Ethiopïe’. We fietsten langs de universiteit van Debre Markos richting het lokale ‘Paradise Hotel’. Onderweg gaan we eerst nog een hapje eten om ons energiepeil weer op te laden. Eenmaal in ons hotel wouden we nog een verfrissende duik nemen alvorens we gingen slapen. Jammer genoeg geen water meer in het zwembad. Een kleine tegenslag, maar daar worden wij alleen maar sterker van. Dan maar op tijd ons bed in zodat wij weer fris aan het vervolg van ons avontuur kunnen beginnen.
 

Onder een loden zon maalden de benen van 22 renners van De Bolsterploeg afgelopen week een totaal van 1445,6 kilometer richting Benoni. We deden onze fietsen op het slot in Omdurman, de grootste stad van Soedan, gelegen aan de Nijl, tegenover de hoofdstad Khartoem. Net voor we de stad binnenreden zetten enkele spurtbommen de sprint in en wonnen het met ettelijke wieldiktes van de rest van het peloton.

We hadden okselvijvers, kontzweet en zelfs stinkvoeten. Dat kon ons allemaal niet deren, want we trokken naar de soek en kochten aan een kraampje een paar nieuwe teenslippers. Dat duurde wel even, want we hadden last van keuzestress. Met frisse voeten stapten we uiteindelijk de plaatselijke moskee binnen, net op tijd voor het vrijdaggebed. Onze verlichte geesten konden nog een museumpje gebruiken en we kochten een ticketje voor het Khalifa House Museum waar we de wapens van de Slag bij Karari in 1898 inspecteerden.

Moe van al die cultuur bestelden we in ons hotel Sudanese take away en genoten met volle teugen. Met opgeladen benen en een pak grinta zijn we klaar voor een volgende week woon-werkverkeer met de fiets.

Klaar voor alweer een avontuur verlieten we onze fietsenloods. Ons peloton bestond deze week uit 22 renners. Het werd super warm, maar fysisch waren we er weer klaar voor. Toch kregen wij al snel een mentale tik te verwerken toen wij zagen dat we de verkeerde richting uitreden. Onze ploegleider Geert Bonte sprak ons moed in waarna we weer flink tekeer gingen op onze stalen rossen.

Om toch wat verloren tijd in te halen namen we de veerboot 'Duba-Safaga'. Daar wij niet vals willen spelen, werden de fietsrollen uitgestald op het dek. Terwijl de ferry de oversteek van ongeveer 200 km deed, bleven wij vol goede moed doortrappen. Heerlijk met die zeebries, want het was echt wel warm. Eenmaal de Rode Zee over kropen wij terug op onze eigen fiets. 1338 km verder dan Djedda, was het welletjes geweest.

Tijd voor onze volgende tussenstop. We hielden halt in Esna. Deze Egyptische stad is gelegen op de westelijke oever van de Nijl. Daar brachten wij nog even bezoek aan de plaatselijke bazaar en de prachtige tempel van Esna. Met alweer een portie cultuur in onze fietsdraagzak en enkele nieuwe avonturen kunnen we ons stilaan weer opladen voor een nieuwe rit richting onze volgende tussenstop!

De zengende Vlaamse warmte bereikte ook Saint Catherine, de Egyptische oase waar we met ons Bolsterpeloton even aan het verpozen waren. De enige optie was verder naar het zuiden trekken om op zoek te gaan naar verkoeling. Ja, anno 2020 kan de wereld al eens op zijn kop staan. 24 renners die geheel terecht onder contract liggen bij De Bolster Cycling Team sprongen op hun glimmend stalend ros en konden tijdens hun tocht genieten van de best bewaarde geheimen van deze aardbol: de onnoemelijke schoonheid van Saudi Arabië!

Een tussenstop houden we deze keer na 1486,1 kilometer in Djedda om verdiend te kunnen afkoelen aan de weergaloze fontein van Koning Fahd. We kunnen er ook getuige zijn van het 8e wereldwonder.


 

Goed uitgerust vertrokken we uit Urmia richting Benoni op dit moment nog 10.000 km ver). We doorkruisten Syrië en Jordanië. Desondanks de hoge temperaturen legde het Bolsterpeloton er een stevig tempo op. We reden Egypte binnen. Na veel stof en nu reeds meer dan 5 lekke banden besloten we om na 1849 km een volgende stop in te lassen.

Onze 5de tussenstop is een feit. We zijn aangekomen in SAINT CATHERINE. Deze stad is gelegen aan de rand van de berg Sinaï of ook wel de Mosesberg genaamd (daar zou Mozes de stenen tafels hebben ontvangen met de 10 geboden op). Bij enkele leden van het peloton bleken die alvast ver te zitten. 😊

Ondanks de vele hoogtemeters die we reeds hebben op onze teller slaan besloten we toch om te voet richting onze slaapplaats te gaan. Op 1570 m ligt het Khatarinaklooster. Sommige renners hadden geen jus meer in de benen en besloten om hier te slapen. De diehards kozen er echter voor om de klim nog verder te zetten. Op 2200 meter bereikten zij de top. Te moe om nog terug richting het klooster te gaan besloten ze om dan maar op de top hun slaapzak uit te halen. Al snel lagen ook zij in dromenland. Met een prachtige zonsopgang boven Saint Catherine Mountain werden ze gewekt. Het signaal om te dalen richting het klooster. Daar voegde het peloton zich terug samen om hun weg richting Benoni verder te zetten.#GoWithTheVelo!

Na onze tussenstop in Majkop vertrok het Bolsterpeloton terug vol moed voor een stevige rit. We reden een groot stuk langs de kustlijn van de Zwarte Zee en reden zo verder langs de grens met Georgië en Armenië richting Iran. Het was een stevige rit met veel wind op kop en temperaturen die opliepen tot 37 °C. Je voelde ons tempo zakken en onze suiker - en zoutwaarden dalen. Hoog tijd dus voor welverdiende rust.

We sloegen onze tenten op in Urmia, of ook wel de stad van het water genoemd. Deze stad gelegen in noordwest Iran is gelegen aan de westoever van het Urmiameer. Dit meer met het rode water is het op 1 na grootste zoutmeer ter wereld (300 gram zout per liter). Ideaal dus om ons zoutpeil weer op te krikken en om ons eens te verfrissen in het water.

Van al dat zout kregen we natuurlijk wel wat dorst. Bijgevolg gingen we nog iets drinken en een hapje eten in het plaatselijke centrum. Uiteindelijk gingen we moe en voldaan op tijd gaan slapen om zo morgen weer in topconditie te vertrekken naar onze volgende bestemming. Weer een stapje dichter bij Benoni. #GoWithTheVelo!

Week 3 en ons Bolsterpeloton is helemaal op dreef.  Als een komeet stoven 56 glimmende, gespierde benen weg uit Ternopil. Niet alleen sportiviteit, maar ook genieten zit in het DNA van de gemiddelde Bolster fietser. Genieten van de ongerepte Zwarte Zee en de uitgestrekte Russische vlaktes. Met deze week 1529,6 km op te teller houden we halt in Majkop, hoofdstad van de Russchische autonome deelrepubliek Adygea.

We verwelkomen in week 3 eveneens een nieuwe Bolsterfietser in ons peloton! Van harte welkom FdC!


 

Ondanks regen en wind legden we vorige week met de fietsers van De Bolster 1309,4 km af. We doorkruisten Tsjechië, passeerden de stad Krakau in Polen en sloegen voor het weekend onze tenten op in Ternopil in Oekraïne. We bezochten het 19e-eeuwse kasteel, maakten een zeiltochtje en genoten tot in de late uren op een terrasje langs het water.

27 medewerkers duwden op de trappers en ook onze directeur Geert Bonte haalde zijn stalen ros van stal. Week drie is gestart. De zon roept ons naar buiten. Go with the vélo!

 

Onze’ woon-werk wielerploeg’ van De Bolster heeft hun eerste tussenstop bereikt. Na hun enthousiaste virtuele start op de Markt van Oudenaarde zijn ze 814 km verderop neer gestreken in het Duitse “OBING”; gelegen in de Duitse deelstaat Beieren (op 64km van München en niet zo ver van de grens met Oostenrijk). Dit dorpje bestaat uit een 4200-tal inwoners. We werden er van harte ontvangen. Na een stevige rit kunnen onze fietsers genieten van een welverdiende rust in een mooie groene omgeving.

Een 21-koppig peloton vertrok als een pijl vanuit Oudenaarde. Iedereen is ter plaatse toegekomen in Obing, maar we werden op sleeptouw genomen door Frank F (138 km), Trees C (105 km) en Bart R (88 km). Een dikke proficiat aan alle renners!

Onze fietsers staan klaar voor het vertrek naar het mooie stadje Benoni in Zuid-Afrika. Benieuwd waar onze medewerkers eindigen na de eerste week? Vanaf 1 juli 2020 beginnen we aan onze fictieve fietstocht. Volg het hier op!